Gra zbiera dobre oceny, ale również sporo nieprzychylnych komentarzy. Że podobno za trudna. No, ok, prawda, łatwo nie jest. Ale to chyba dobrze, n'est-ce pas? Gra jest o eksploracji i walkach, a przeważnie tego właśnie szukam w grach. Jako samotny wojownik (grę zacząłem jako soldier) jestem rzucony do nieznanego zamku (czytaj: dungeonu) pełnego wrogich mi postaci (czytaj: monsterów). Gra mocno pachnie oldschoolem i roguelikiem (ale nie ze względu na grafikę - co to, to nie, graficznie jest bardzo w porządku). Podoba mi się, że jestem sam i nie ciągnę za sobą ogona wiecznie zawadzającej drużyny. Podoba mi się, że walka jest spokojna i taktyczna - jest wymagająca, więc trzeba być zawsze czujnym, nie machać głupio mieczem na lewo i prawo, bo atak odsłania oraz kosztuje staminę. Podoba mi się, że czuć różnicę w walce mieczem a włócznią (jej zasięg naprawdę robi różnicę). Podoba mi się, że czuć różnicę w postaciach (przypuszczalnie to kwestia statystyk, a pewnie i ekwipunku - złodziej inaczej robi uskok czy odturlanie się, niż ciężkozbrojny rycerz). Nie ma checkpointów co krok, więc śmierć oznacza konieczność powtarzania całego etapu - ale sądzę, że nie będzie mi to przeszkadzać. Spodziewam się sporej różnorodności ekwipunku i sposobów rozwoju. Nie spodziewam się mydlenia oczu fabułą i drzewkami dialogowymi. Spodziewam się dobrej gry.
Ale w nią nie zagram. Zagram w Dark Souls. Najpierw nadrobię kilka zaległości, jakie mi pozostały. Potem Zelda, Batman, pewnie coś jeszcze. Ale chwilę później Dark Souls. Na pewno. Bez dwóch zdań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz