The Lord of the Rings: War in the North

Gra skończona, Agandaur pokonany. A właściwie, gdybyśmy chcieli zachować kolej rzeczy, to: pajęczyca została pokonana, Radagast uwolniony, Urgost ugłaskany, atak na Nordinbad odparty, Carn Dum spenetrowany i wreszcie Agandaur starty na proch. Z Urgostem jakoś się dogadaliśmy, choć opcje dialogowe pozwalały skierować rozmowę na bardziej agresywną ścieżkę. Ciekawe, czy dałoby się z nim walczyć (a co za tym idzie: nie oddać mu Carn Dum), czy po prostu zły kierunek oznaczał śmierć.

W sumie gra nie jest taka zła, jak pisałem poprzednio. Ostatnie rozdziały robiło się całkiem przyjemnie. Może to kwestia przerwy. Widać lepiej grać w nią z doskoku - robiąc sobie urlop między rozdziałami, nim się zacznie odczuwać monotonię robienia w kółko i w kółko tego samego. A może to po prostu ostatnie rozdziały są lepsze od środkowych. W końcówce zyskuje tez system walki, gdy rozwinie się solidniej aktywne umiejętności. Fabularnie jest nawet nieźle, bo historia coś tam zahacza o wydarzenia z książek, można pogadać z Elrondem, etc. Cóż z tego, skoro jej dolegliwości zabijają przyjemność z grania. Solo pewnie bym jej nie kończył, no ale coop uratował sprawę.